De 27 EU-regeringsleiders halen dit weekend meer nachten door dan menig student, maar het lijkt vanavond toch op een akkoord uit te komen. De voorzitter van het overleg, Charles Michel, heeft een nieuw voorstel op tafel gelegd.

De nieuwste versie van het steunpakket is 50 miljard euro kleiner dan het originele plan van de Europese Commissie. Het deel dat bestaat uit ‘eurobonds’ is van 500 miljard naar 390 gegaan, onder druk van Rutte en andere zuinigere leiders uit Denemarken, Zweden, en Oostenrijk. Dit gaat over geld dat niet door de lidstaten zelf geleend wordt, maar door de Unie als geheel. Zo staat iedereen garant voor geld dat vooral naar zuidelijke staten stroomt, en daar hebben Rutte en co écht geen zin in. Rutte’s originele positie was dat er geen cent gezamenlijk geleend zou worden. Er is onder andere gesnoeid in de budgetten voor het klimaatplan en investeringsfondsen. 

Er is unanieme overeenkomst nodig om tot een akkoord te komen, en in het afgelopen weekend heeft Mark zich er niet populairder op gemaakt bij zijn collega’s. Effectief is het wel. Twee zwaarbevochten consessies zijn al gedaan over controle op de subsidies. Als een land zijn economie niet stevig onder handen neemt kan Europa het geld stopzetten. De premier wil voorkomen dat de Unie zich in de schulden steekt voor euro’s die in het zuiden door de gootsteen gaan. 

Een ander punt, waar nog lang over gesteggeld kan gaan worden, gaat over de rechtstaat. Rutte wil dat de Europese Raad de rem op steungelden kan zetten als het vindt dat een land het niet zo nauw heeft met fratsen als een functionerende rechtstaat. Polen en Hongarije voelen zich terecht aangesproken en willen niets van het voorstel hebben. Ze zijn niet de enigen die het geen goed idee vinden; de juridische uitvoerbaarheid van het plan wordt nog betwist, en er zijn ook andere organen binnen de EU die dergelijke landen op de vingers kunnen tikken. 

Social