De pers in Engeland (en ver daarbuiten) smult van de inhoud van een nieuwe biografie over Meghan Markle en prins Harry. In ‘Finding Freedom’ wordt onder andere beschreven hoe slecht de koninklijke koppels het met elkaar kunnen vinden. Je zou bijna gaan begrijpen waar die hele Megxit vandaan komt. Vandaag kwam er een voorpublicatie uit van het boek. 

Tegenwoordig vertoeft het stel met hun zoontje Archie in Los Angeles nadat ze begin dit jaar aftraden als leden van het koninklijk huis. Ze willen geen ‘koninklijke hoogheden’ meer genoemd worden en een meer privaat bestaan. Tot nu toe wil dat nog niet helemaal lukken: ze stappen weer naar de rechter om af te dwingen dat ze onbespied kunnen wonen. 

'Alles opgegeven'

‘Megxit’ is volgens de biografie geen goede bijnaam meer voor het royale fittie. Het was juist Harry die weg wilde, schrijven Omid Scobie en Carolyn Durand. Meghan zou gezegd hebben ‘alles op te hebben gegeven’ voor de familie. Maar ze wilde haar niet hebben, en Harry besloot uiteindelijk te vertrekken. Een ‘machine zonder genade’ zou ze te grazen hebben genomen. Een voorbeeld van de koele behandeling van het stel is de houding van het personeel in het paleis. Die zouden er weinig zin in hebben gehad een tv-actrice te bedienen. 

Ze voelden zich het ondergeschoven kind, of zoals de biografie ze beschrijft, het ‘piepende derde wiel’ van de familie.  Ze kregen minder belangrijke taken en tripjes dan William en Kate, en koningin Elizabeth was niet te bereiken als ze wilden klagen. 

Ook de druk vanuit de tabloids viel niet lekker bij Harry, die zich op schijnt te winden over wat er over hem en zijn vrouw geschreven wordt. De intense aandacht en haat die Meghan ontving heeft de Britse tabloids meer dan genoeg beschuldigingen van racisme opgeleverd, en het is onmiskenbaar dat ze een stuk kritischer behandeld werd dan die andere hertogin, Kate. 

Het boek beschrijft ook hoe de koningin schijnbaar erg gekwetst was door het plotselinge vertrek van Harry en Meghan. De volledige voorpublicatie, de eerste van drie, is te lezen bij The Times.