Volksvertegenwoordiger

Volksvertegenwoordiger Pieter Omtzigt heeft in zijn speech voor de onlangs opgerichte Stichting Sociale Christendemocratie onder andere de levensvernietigers bij de belastingdienst op de korrel genomen. In de toespraak van 2 oktober trok hij ook de vergelijking met Malta, een voorbeeld hoe het níet moet. 

Het Zuid-Europese land heeft net als Nederland een parlement, rechterlijke macht, ombudsmannen, onafhankelijk toezichthouders en een klokkenluiderswet. De papieren werkelijkheden zijn echter al lang ingehaald door de realiteit. Corruptie en machtsmisbruik tieren welig in de EU lidstaat. Denk aan omkoping, witwassing, en bizarre privatisering.  

In de spiegel kijken

De tweede man van het CDA betoogde verder dat klagen over een land als Malta makkelijk is. Kijkende naar Malta dienen we volgens hem in Nederland in de spiegel te kijken, en dat is veel moeilijker dan klagen over een ver-van-je-bedshow. Tot voor kort was Omtzigt naar eigen zeggen ook helemaal niet van mening dat Nederland het risico liep om het slechte voorbeeld van Malta te volgen. Maar de rossige volksvertegenwoordiger is van mening veranderd. 

Hij voert daarvoor twee argumenten aan. Allereerst realiseerde hij zich door de aanslag op de Maltese journaliste en klokkenluider Daphne Caruana Galizia dat papieren werkelijkheden niets waard hoeven te zijn. Over het motief voor de aanslag bestaat weinig twijfel: de journaliste had een veelgelezen blog over corruptie op Malta.   

De andere reden voor zijn afgenomen vertrouwen is de toeslagenaffaire. Op papier klopte alles, in het begin wuifde hij signalen weg, maar inmiddels weet hij beter. Het is een grof schandaal.

Belastingdienst

Meer dan tien jaar lang jaagde de Belastingdienst op meestal onschuldige burgers. De Belastingdienst verwoestte de levens van veel toeslag ontvangende ouders. Inmiddels is duidelijk dat het gaat om ruim 25.000 gezinnen die de dupe zijn van een uit de 'heup schietende overheid'. 

Het ging niet om het werk van losgeslagen ambtenaren, het was staand beleid om zo te werk gegaan. Intern en extern melding maken betekende voor ambtenaren bij de Belastingdienst - veelal goedwillend, toegewijd en wetsgetrouw- het stagneren of zelfs het einde van hun carrière.

De gedupeerden werden ook nog eens niet middels het strafrecht aangepakt, maar via het bestuursrecht. Dat is een gevolg van een deal tussen de Belastingdienst en het OM. Een dergelijke deal kan worden omschreven als absoluut schandalig. Het bestuursrecht biedt om kort te gaan aanzienlijk minder waarborgen voor verdachten, waardoor de vergelijking met Kafka's Vor dem Gesetz snel is gemaakt. 

Hoge piefen worden niet ontzien

Omtzigt verwijt in zijn speech niet alleen een hele rits betrokken personen en instanties dat de toeslagenaffaire heeft kunnen gebeuren, maar ook de media, een enkele uitzondering daargelaten. 

Ook noemde hij met naam en toenaam een aantal betrokkenen die hoog in de boom zitten, inclusief de commissie Donner. De leden van deze commissie die de overheid grotendeels vrijpleitte van de toeslagaffaire waren zelf (zijdelings) betrokken bij de toeslagenaffaire. Een soort slagers die hun eigen tot op het bot verrotte vlees (goed)keuren. 

Bedankt voor uw stem op Hugo de Jonge!

De speech is zelfs voor mensen die de toeslagenaffaire op de voet hebben gevolgd ontluisterend. De hele speech kan hier worden gelezen.