OMT: middelbare scholen zonder coronaregels waren 'vergissing'
Scholieren spelen wel degelijk een grote rol in de verspreiding van Covid-19.
In tegenstelling tot in veel andere landen, gingen in Nederland dit schooljaar de middelbare scholen weer open zonder coronarestricties. Omdat tieners volgens 'wetenschappelijke literatuur uit "niet de minste" medische vakbladen' een zeer marginale rol speelden bij de verspreiding, was dit besluit verantwoord.
Tegen het advies van de WHO en het beleid van onze buurlanden in, konden Nederlandse scholieren vanaf september bijna volgens het 'oude normaal' weer naar hun lessen. Maar waar dit op gebaseerd was. Uit onderzoek van Nieuwsuur blijkt het nogal te rammelen aan de wetenschappelijke basis.
OMT-leden Karóly Illy en Andreas Voss laten weten dat hier achteraf gezien toch meer rekening mee gehouden moest . Maar hoe is dit in Nederland zo besloten? Daarvoor werd een advies van RIVM-directeur Jaap van Dissel opgevolgd die suggereerde dat de rol van tieners binnen de pandemie te verwaarlozen was.
Verzonnen vakliteratuur en praktische problematiek
Wanneer de onderzoeksploeg van Nieuwsuur contact opneemt met Van Dissel waar hij deze stellige claim vandaan heeft, krijgen zij een onderzoeksrapport van Oxford teruggestuurd die helemaal niet gaat over middelbare scholen en waar met geen woord gerept wordt over onderwijs volgen in combinatie met afstandsregels.
De studies waaruit zou moeten blijken dat afstandsregels op scholen slecht zijn voor de schoolprestaties, kan het RIVM eveneens niet geven. Een voorstel van kinderarts Illy om eind augustus toch voor anderhalve meter afstand te kiezen in het nieuwe schooljaar zou zijn stuklopen op gebrek aan draagvlak.
Tenslotte zou het praktische element van afstandsregels op middelbare scholen een oorzaak zijn om af te wijken van de WHO-adviezen. De Nederlandse schoolgebouwen zouden rooster- en ruimtetechnisch in de knel komen als er in kleinere groepen op afstand onderwijs geboden moest worden.
Het is niet bekend waarom dit in landen als België, Frankrijk en Duitsland klaarblijkelijk geen bezwaar was of Jaap van Dissel op de hoogte is dat wetenschappelijke literatuur uit 'niet de minste' medische vakbladen openbaar toegankelijk is.
